Από την Ίριδα Κρέμερ – Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Ανατροπή. Μια κατάσταση που όλοι ζούμε καθημερινά. Η άμεση και πιεστική ανάγκη να προχωρήσουμε στο επόμενο στάδιο, ξεχνώντας τις σημαντικές αλλαγές που συμβαίνουν, κάνει ακόμα πιο δύσκολη την προσαρμογή μας στα νέα δεδομένα της καθημερινότητας μας. Ο οργανισμός μας, το σώμα μας, το μυαλό μας μπαίνει σε νέους, πιο γρήγορους ρυθμούς και υφίστανται ένα σοκ που, οι περισσότεροι από εμάς, δεν έχουμε βιώσει ξανά στη ζωή μας. Η μεταφορά από το ένα στάδιο στο άλλο γίνεται βίαια και χωρίς να έχουμε την δυνατότητα να λειτουργήσουμε βάσει των προσωπικών μας αναγκών.
Αλλαγή. Πολλές φορές η δύσκολη και μη επιθυμητή αλλαγή στη ζωή ενός ανθρώπου συνοδεύεται από μία αίσθηση βάρους και ταραχής. Το σύστημα λειτουργίας του ατόμου κλονίζεται και το άτομο καλείται να επανεξετάσει τις στρατηγικές του ώστε να φέρει το καλύτερο αποτέλεσμα στην νέα κατάσταση στην προσωπική και επαγγελματική του ζωή. Αυτό σημαίνει παραπάνω σωματικό αλλά και ψυχικό κόπο κι έτσι το άτομο χρειάζεται περισσότερη ενέργεια, αλλά και μία διέξοδο για να αποφορτιστεί. Η διέξοδος πολύ συχνά είναι δύσκολο να βρεθεί καθώς το περιβάλλον πάσχει κι αυτό από αντίστοιχες δυσκολίες κι έτσι το σώμα αντιδρά βγάζοντας στην επιφάνεια το πρόβλημα, δηλαδή το σωματοποιεί. Αυτός είναι ο τρόπος αντίδρασης του οργανισμού μας, η προειδοποίηση ότι το σύστημα καταρρέει κι αν δεν το ακούσουμε το πιο πιθανόν είναι να αρχίσουμε να έχουμε καθημερινά προβλήματα υγείας όπως στομαχόπονους, πονοκεφάλους, αλλεργίες, είτε έντονους πόνους π.χ. στον αυχένα , στην μέση, στην πλάτη σαν ένα βάρος που κουβαλάμε καθημερινά και δε μπορούμε να το αποβάλλουμε.
Η άρνηση όλων αυτών των συμπτωμάτων και η αδιαφορία για αυτό που προσπαθούν να μας «πουν», είναι ένας αμυντικός μηχανισμός που το ανθρώπινο μυαλό επιλέγει μην έχοντας άλλο τρόπο, αλλά και δύναμη, να προχωρήσει παρακάτω και να συνεχίσει τον αγώνα προς την άμεση κι επίμονη αλλαγή που, περισσότερο από ποτέ, σήμερα απαιτείται.
Είναι πολύ σημαντικό το άτομο να ακούσει τις προειδοποιήσεις του οργανισμού του πριν φτάσει πραγματικά στην σωματική και ψυχική κατάρρευση. Σε αυτή την περίπτωση δεν υπάρχει άλλη επιλογή απ’ το να παραδοθεί στην επιβολή της κατάστασής του που είναι πια η αδυναμία οποιασδήποτε σκέψεις και πράξεις (αδυναμία εργασίας και σωματικών δραστηριοτήτων), η ψυχική παράλυση (συναισθηματική ανικανότητα στο να σχετιστεί με την οικογένεια, τους φίλους, τα παιδιά του) και η απολύτως μηχανική λειτουργία του σε όλα τα επίπεδα της ζωής του (μη παραγωγική και δημιουργική σκέψη).
Προσαρμογή. Ένα σημαντικό στάδιο μετά την άρνηση και την «διαμαρτυρία» του μυαλού, που πεισματικά δεν θέλει να δεχθεί ότι οι δυσκολίες μπορούν να το νικήσουν, είναι ο θρήνος. Στην απώλεια το στάδιο του θρήνου είναι μία δύσκολη περίοδος η οποία όμως φέρνει μεγάλη ανακούφιση στον άνθρωπο που την περνά και δεν την προσπερνά! Η λέξη θρήνος συσχετίζεται, ειδικά στην ελληνική κουλτούρα, με τον φυσικό θάνατο ενός προσώπου. Ο θάνατος όμως είναι η απώλεια και η απώλεια σημαίνει αλλαγή από μία κατάσταση σε μία άλλη. Έτσι λοιπόν το να θρηνήσει ένας άνθρωπος το παρελθόν που αφήνει άξαφνα πίσω του, είναι ένα στάδιο που τον βοηθά να προσαρμοστεί στο επόμενο. Να εξωτερικεύσει το βάρος που κουβαλά για αυτά που έχασε και που αγαπούσε, ακόμα κι αν μιλάμε για μία κατάσταση, για έναν άλλο τρόπο ζωής και να καθαρίσει τη σκέψη του ώστε να έχει τη δύναμη και τη διαύγεια για μια νέα αρχή.
Πριν ο οργανισμός σας καταρρεύσει, ψυχή και σώμα, προσπαθήστε να μιλήσετε για αυτά που σας βαραίνουν, για αυτά που χάσατε και σας στεναχωρούν. Μοιραστείτε το βαρύ φορτίο με ανθρώπους που θα σας ακούσουν και θα νιώσετε ότι σας κατανοούν. Αντιμετωπίστε το πόνο σας, την στεναχώρια σας πριν σας «χτυπήσουν την πόρτα» την πιο ακατάλληλη στιγμή. Μην αφήνετε εκκρεμότητες που θα συναντήσετε αναπάντεχα στη συνέχεια της ζωής σας.
