Από την Ίριδα Κρέμερ – Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Ένα παιδί έρχεται στο κόσμο. Οι γονείς το αντικρίζουν πρώτη φορά και με την σταθερή, καθημερινή επαφή και φροντίδα γνωρίζονται. Όπως κάθε ενήλικη σχέση, έτσι και σε αυτήν, χρειάζεται χρόνος και διάλογος. Η επαφή συνεπώς είναι πολύ σημαντική για να γνωρίσει ο ένας τον άλλον καλύτερα.
Τα παιδιά έχουν ανάγκη από ερεθίσματα, επαφή, συνομιλία από την ώρα που γεννιούνται. Αργότερα το παιχνίδι αλλά και η συναναστροφή με νέα πρόσωπα (συγγενείς, φίλους της οικογένειας) είναι εξίσου εποικοδομητική για εκείνα και βοηθά την ανάπτυξη του εγκεφάλου τους και των δεξιοτήτων τους.
Για αυτό οι γονείς πρέπει να αφιερώνουν χρόνο στα παιδιά από την γέννηση τους. Τα παιδιά ξεχωρίζουν τους ανθρώπους μέσα τους σε αυτούς που τους έχουν προσφέρει αγάπη, γνώση, προσοχή, φροντίδα και σε αυτούς που αφιερώνουν ελάχιστο, έως καθόλου ποιοτικό χρόνο σε εκείνα και τους είναι άγνωστοι.
Η αγάπη προς ένα πρόσωπο (ακόμα κι αν είναι οι γονείς) δεν είναι δεδομένη. Κανείς δε μπορεί να επιβάλλει στη ψυχή ενός παιδιού ποιον θα αγαπήσει. Ο δεσμός και η σχέση αυτή κερδίζεται με κόπο, χρόνο και υπομονή απέναντι σε μια ζωή που προσφέρει απλόχερα χαμόγελα, τρυφερότητα και αγάπη σε όποιον του τα προσφέρει. Γιατί ακόμα και η αγάπη περνάει μέσα από ένα μηχανισμό μάθησης του εγκεφάλου. Αν ένα παιδί δεν αγαπηθεί δε θα ξέρει και να αγαπήσει.
Αν λοιπόν το παιδί στρέφεται εμφανώς περισσότερο προς τον άλλο γονιό, ή ακόμα και προς ένα άλλο συγγενικό/φιλικό πρόσωπο και προτιμά να περνά χρόνο μαζί του παρά με εσάς, τότε σκεφτείτε καλά τι στάση θα κρατήσετε από εδώ και πέρα.
Τα παιδιά μπορεί να είναι αυστηρά και πολλές φορές επίμονα στην στάση τους, αλλά δε παύουν να συγχωρούν και να αγαπούν αυτόν που θα τους αποδείξει ότι αξίζει την προσοχή τους. Για να κερδίσετε τη σχέση που χάσατε, ή που δε χτίσατε πότε με το παιδί σας, αρχίστε να το προσεγγίζετε προσφέροντας του συναίσθημα και ποιοτικό χρόνο. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα σας αγνοήσει στην αρχή αλλά με επιμονή και αποφασιστικότητα στις πράξεις σας το παιδί θα έρχεται κάθε μέρα όλο και πιο κοντά σας. Τα βήματα θα είναι μικρά αλλά σταθερά. Μην βιάζεστε!
Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας είναι πιο δεκτικά σε μια τέτοια αναπροσαρμογή. Ενώ τα παιδιά των 7 ετών και άνω είναι πιο αυστηρά και καχύποπτα, με πιο ισχυρή άποψη και κριτήριο επιλογής για το περιβάλλον τους. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι δεν θα προσπαθήσετε. Αντιθέτως, θα πρέπει να δώσετε ακόμα περισσότερη ενέργεια σε αυτή σας την προσπάθεια.
Βασικές συμβουλές:
• Μη προσπαθήστε να επιβληθείτε στο παιδί γιατί αυτό που θα φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα.
• Ζητήστε τη βοήθεια του άλλου γονιού ώστε να λειτουργήσει σαν γέφυρα της σχέσης αυτής.
• Ακούστε, κυριολεκτικά και μεταφορικά, τα μηνύματα που προσπαθεί να σας περάσει το παιδί είτε με την συνομιλία ή μέσω του παιχνιδιού ώστε να το γνωρίσετε καλύτερα. Ακολουθήστε το σε δραστηριότητες που προτιμά και δείξτε του πόσο περήφανος/η νιώθετε για εκείνο. Εάν δεν το αποδεχτείτε εσείς, γιατί να σας αποδεχτεί εκείνο;
• Μάθετε στο παιδί σας ένα καινούριο παιχνίδι. Τα παιδιά λατρεύουν τα νέα ερεθίσματα και ειδικά όταν τους δίνουν μια νέα οπτική που δε θα μπορούσαν να ανακαλύψουν μόνα τους. Του έχετε προσφέρει κάτι μοναδικό και έτσι αποκτάται περισσότερη οικειότητα.
! Να θυμάστε ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό να είστε σίγουρος ότι θα παραμείνετε στη ζωή του και δεν είναι για σας μια φάση που περνάτε και σύντομα θα απομακρυνθείτε ξανά.
Τα παιδιά έχουν ανάγκη την σταθερότητα και την αγάπη και των δυο γονιών. Μην στερείτε στο παιδί σας ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα στο κόσμο, το συναίσθημα!
