Από την Ίριδα Κρέμερ – Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Ένα ζευγάρι γνωρίζεται, παντρεύεται και κάνει παιδιά. Οι γονείς στωικά και με αγάπη μεγαλώνουν τα παιδιά τους και παλεύουν καθημερινά να μη τους λείψει τίποτα. Κάνουν λάθη αλλά κάνουν και σωστά. Κι έρχεται η εφηβεία που είναι η πρώτη επανάσταση! Η πρώτη φορά που ο γονιός παίρνει μια γεύση του παιδιού του να διεκδικεί κεκτημένα ενήλικα.
Εφηβεία.
Το πρώτο σοκ μιας μετάβασης που ξεκινάει είναι γεγονός. Οι γονείς μη μαθημένοι σε τέτοιες αντιδράσεις και συμπεριφορές των παιδιών τους προσπαθούν να τα δαμάσουν ή έστω να τα ελέγξουν καθώς φοβούνται, ενώ παράλληλα προσπαθούν να παλέψουν με τα συγκρουόμενα συναισθήματα τους που από τη μία βλέπουν το παιδάκι τους, το μικρό τους και από την άλλη έναν νέο άνθρωπο που ξεδιπλώνει την προσωπικότητα του και θέλει να βγάλει φτερά! Η δυσκολία για το γονιό είναι διπλή. Έχουν ανάγκη να προστατεύσουν το μικρό τους, που κατά βάθος θέλουν να παραμείνει μικρό, αλλά και να μην εμποδίσουν την ανάπτυξη του που θα τους κάνει περήφανους. Το αυγό έχει σπάσει για τα καλά.
Κλείσαμε τα 18!
Κι έρχεται η ενηλικίωση. Τα πράγματα είναι λίγο πιο εύκολα. Η εφηβεία έχει κάνει την εισαγωγή για το γονιό, ο οποίος έχει πάρει απόφαση ότι το παιδί του είναι μεγάλο πια αλλά ακόμα έχει ανάγκη την οικογενειακή εστία. Οι γονείς παραμένουν γονείς σε μεγάλο βαθμό και συνεχίζουν να νιώθουν ότι έχουν τις ίδιες υποχρεώσεις απέναντι στα παιδιά τους. Το παιδί μπορεί να φύγει μακριά για σπουδές, να ταξιδέψει το κόσμο, όμως η βάση του θα είναι εκεί, στο σπίτι του, στο δωμάτιο του, στη θαλπωρή της μαμάς και την ασφάλεια του μπαμπά. Και ο μπαμπάς και η μαμά παρόλο που μένουν μόνοι και οι ρυθμοί αλλάζουν δε παύουν να νιώθουν ότι ο ρόλος τους παραμένει ο ίδιος όσα χιλιόμετρα μακριά κι αν είναι το παιδί τους. Ξέρουν ότι η πόρτα θα ανοίξει και το παιδί θα γυρίσει στη φωλιά.
Όταν η φωλιά αδειάζει…
Κι έτσι η ζωή συνεχίζεται… Ώσπου μια μέρα η πόρτα ανοίγει αλλά το παιδί αυτή τη φορά θα φύγει, θα πετάξει για μια δικιά του νέα ζωή. Και το ζευγάρι μένει μόνο. Γιατί οι γονείς είναι και ζευγάρι. Κι όσο κι αν ξέχασαν αυτή τους την υπόσταση μέσα από το γονεϊκό τους ρόλο, δε παύουν να είναι ένας άντρας και μία γυναίκα που μοιράζονται μια ζωή. Μια ζωή που ξαφνικά αλλάζει και έχει κενά που πρέπει να σκεφτούν πως θα διαχειριστούν και πως θα τα γεμίσουν.
Η νέα κατάσταση δεν είναι άγνωστη, καθώς το ζευγάρι έχει υπάρξει μόνο του πριν αποκτήσουν παιδιά. Αυτή τους όμως η κατάσταση είναι, πολλές φορές, ξεχασμένη, σαν σε μπαούλο καταχωνιασμένη και πρέπει να την βγάλουν έξω, να την ξεσκονίσουν, να τη ξεδιπλώσουν, να θυμηθούν τα χρώματα και τις διαστάσεις που είχε μέσα στη καθημερινότητα τους. Να δουν που θα την τοποθετήσουν και πως θα την ταιριάξουν με αυτό που εδώ και 20-30 χρόνια είχαν για ζωή.
Ανατρεπτικές δυναμικές, αλλαγή ρόλων, αναζήτηση ταυτότητας και συναισθηματικός κόμπος. Προβλήματα ενδεχομένως να έρθουν στην επιφάνεια που το ζευγάρι αγνοούσε καθώς είχαν καλυφθεί από μια άλλη ζωή, διαφορετική. Ανάγκες και συναισθήματα που τα κάλυπταν τα παιδιά και τώρα έφυγαν μακριά. Το ζευγάρι πρέπει να βρει νέα πηγή ενέργειας και συναισθήματος μέσα από την δυάδα.
Και τώρα τι κάνουμε;
Οι δυο τους πρέπει να αναθεωρήσουν τη σχέση τους μέσα από το διάλογο. Να συζητήσουν για το τι μπορεί πλέον ο ένας να προσφέρει στον άλλο, καθώς η σχέση τους έχει αλλάξει και από το χρόνο που πέρασε. Να επικοινωνήσουν τις ιδέες τους για το πώς θα συμβιώσουν από εδώ και πέρα και να λύσουν θέματα του παρελθόντος καθώς είναι μία κομβική χρονική στιγμή για εκείνους που μπορούν να την εκμεταλλευτούν για μια νέα αρχή μεταξύ τους.
