Από την Ίριδα Κρέμερ – Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Ανοίγοντας την πόρτα είδα μια χαμογελαστή γυναίκα! Ένας θετικός άνθρωπος γεμάτος ενέργεια και όρεξη να μάθει από τη ζωή και την κάθε μέρα που περνά. Θα μπορούσαμε να κουβεντιάζουμε ώρες για την Ελλάδα, την οικογένεια, την ιστοσελίδα της… Μια ιστοσελίδα που της άλλαξε τη ζωή και μοιράζεται μαζί μας το πώς!
Ποιο ήταν το ερέθισμα, η αφορμή για να δημιουργήσεις το Singleparent.gr;
Μετά από κάποια προσωπική εμπειρία, είχα σκεφτεί από τη πρώτη στιγμή ότι ήθελα να κάνω κάτι για τους μονογονείς αλλά δεν ήξερα τι ήταν αυτό. Στη πορεία, μου ήρθε η ιδέα μιας ιστοσελίδας που θα αφορούσε τους Μονογονείς. Άρχισα να ψάχνω αν υπάρχει κάτι παρόμοιο στο internet και ανακάλυψα ότι δυστυχώς, οι μονογονεϊκές οικογένειες δεν είχαν καμία στήριξη έστω διαδικτυακή ούτε ένα δικό τους σημείο αναφοράς, ένα «μέρος» που να βρίσκουν συντροφιά και να αντλούν βοήθεια.
Πώς αντέδρασε το περιβάλλον σου και τι διαπιστώσεις έχεις κάνει μέσα από το Singleparent.gr;
Αρκετοί άνθρωποι , όταν άκουσαν την ιδέα μου, μου είπαν ‘Και ποιον αφορά στην Ελλάδα μια τέτοια ιστοσελίδα;’ τη στιγμή που ειδικά στην Ελλάδα, μονογονεϊκές οικογένειες έχουμε από παλαιώθεν, συγκεκριμένα από το 1940 ίσως και πιο πριν. Έβλεπα την αλλαγή στη μορφή της οικογένειας να έρχεται και πιστεύω γι’ αυτό υπάρχει και τόσο μεγάλη ανταπόκριση από τον κόσμο. Αυτό που διαπίστωσα στην αρχή κυρίως αλλά και στη πορεία, είναι ότι δεν είναι μόνο ο διαζευγμένοι γονείς που αποτελούν πλειοψηφία αλλά δυστυχώς υπάρχουν και αρκετοί χήροι γονείς (το ποσοστό είναι σχεδόν ίδιο με των διαζευγμένων) όπως υπάρχουν επίσης και αρκετές ανύπαντρες μητέρες που αποφάσισαν να κρατήσουν ένα παιδί μόνες τους ή να φέρουν στο κόσμο ένα παιδί μέσω τράπεζας σπέρματος. Ενώ δηλαδή η κοινωνία είναι με το βλέμμα στραμμένο στα διαζύγια, τα αίτια που μια οικογένεια γίνεται μονογονεϊκή διαφέρουν από αυτά που έχει στο μυαλό του, ο μέσος άνθρωπος.
Έχες βιώσει προσωπικά πως είναι να είσαι μονογονέας;
Πριν από κάποια χρόνια αποφάσισα να κρατήσω μόνη μου ένα παιδί όταν έμαθα ότι ήμουν έγκυος. Δεν υπήρχε ιδιαίτερη υποστήριξη και για πρώτη φορά πήρα μια γεύση για το πως νιώθει ένας μονογονέας. Ήταν σχεδόν 3 μήνες που βίωσα αυτή τη κατάσταση. Δυστυχώς απέβαλα. Ενώ ακούγεται μικρό ως διάστημα, αυτοί οι 3 μήνες, μου φάνηκαν 3 χρόνια. Οι στιγμές που έζησα ήταν δύσκολες και επώδυνες! Σκοτεινές τις λέω. Αυτό που με σημάδεψε όσο ήμουν έγκυος, ήταν όταν βρήκα μέσω internet μία γραμμή ψυχολογικής υποστήριξης στη Κρήτη (δεν υπάρχει πια) με τους οποίους επικοινώνησα ηλεκτρονικά ενώ ήμουν σε απόγνωση, αλλά δεν έλαβα ποτέ απάντηση. Τον καιρό εκείνο που όλα τα πράγματα στο μυαλό μου φάνταζαν τεράστια, το περιστατικό αυτό, που σε κάποιους ίσως φανεί ασήμαντο, εμένα με πλήγωσε πολύ και αισθάνθηκα απίστευτη μοναξιά! Γι’ αυτό τώρα είμαι πολύ ευαισθητοποιημένη όταν επικοινωνεί ο κόσμος μαζί μου και δεν αφήνω αναπάντητα μηνύματα και e-mails.
Πως σε βοήθησε η δημιουργία του singleparent.gr στη ζωή σου; Τι σου έχει προσφέρει;
Έχω αλλάξει. Ακούγοντας τα προβλήματα του κόσμου κατανοώ πόσα πράγματα έχω και δεν γκρινιάζω όσο παλιά. Θέλω να πω ένα μεγάλο ‘Μπράβο’ στους ανθρώπους αυτούς που συνήθως περνάνε δύσκολα και παρ’ όλα αυτά λένε ‘Είμαι καλά κι εγώ και τα παιδιά μου!’. Αυτό μου δίνει δύναμη να συνεχίσω. Ευχαριστώ όλους τους αναγνώστες -μονογονείς και μη- αλλά και τους ειδικούς μας που βοηθούν με ζήλο σε καθημερινή βάση, γιατί χωρίς εκείνους, το Singleparent.gr δεν θα είχε φτάσει μέχρι εδώ σήμερα και μάλιστα σε λιγότερο από δύο χρόνια.
Tα τελευταία χρόνια έχουν δημιουργηθεί πολλές ιστοσελίδες και blogs που αφορούν τους γονείς και κυρίως τις μαμάδες. Πολλές μητέρες μπαίνουν σε έναν αγώνα και παράλληλα σε μία αγωνία για το αν τα κάνουν όλα σωστά, ανταγωνίζοντας η μία την άλλη. Ποια είναι η γνώμη σου για αυτό και τι θα συμβούλευες τις νέες μαμάδες;
Το internet είναι ένα σημαντικό εργαλείο που δίνει πολλές και σπουδαίες πληροφορίες, εύκολα γρήγορα και προπάντων δωρεάν. Όμως ειδικά σε ό,τι αφορά τα παιδιά, πρέπει να προσέχουμε τι διαβάζουμε. Καλό είναι οι γονείς να διαβάζουν αυτά που τους ενδιαφέρουν αλλά πάνω απ’ όλα να φιλτράρουν τη πληροφορία πριν την εφαρμόσουν στη δική τους σχέση με το παιδί τους. Το internet είναι πηγή πληροφόρησης που όμως σε καμία περίπτωση δεν μπορεί και δεν πρέπει να αντικαταστήσει το ένστικτο του γονιού ή την εξατομικευμένη συμβουλή ενός ειδικού.
Όσον αφορά τον ανταγωνισμό μεταξύ των μαμάδων, δεν έχει τύχει να το αντιμετωπίσω στο δικό μου περιβάλλον. Πιστεύω όμως ότι αυτή η ανάγκη της «τέλειας μαμάς» ίσως να προέρχεται από αδυναμίες και κενά που υπάρχουν σε άλλα κομμάτια στη ζωή μιας γυναίκας-μητέρας. Εξίσου σημαντικό είναι το πόσο εμείς δίνουμε σε έναν τρίτο-φίλο ή συγγενή-τον ρόλο του «ελεγκτή-επιτηρητή» στον τρόπο ανατροφής του παιδιού μας. Εκεί κατά τη γνώμη μου (σαν μαμά και όχι σαν ειδικός γιατί δεν είμαι) καλό είναι να δεχόμαστε μεν τη βοήθεια που μας δίνεται, να ζητάμε συμβουλές και να μοιραζόμαστε τις ανησυχίες μας με δικούς μας ανθρώπους που ξέρουμε πως μας αγαπούν και ο λόγος τους μετράει για εμάς, αλλά παράλληλα να τους βάζουμε όρια σε σχέση με το κατά πόσο θα τους αφήσουμε να επέμβουν και να γίνουν μέρος του προβλήματος. Επίσης, όταν κάποιος από το περιβάλλον μας, αναλαμβάνει να βοηθήσει με δική του πρωτοβουλία, καλό είναι να διαχωρίζουμε τη συμβουλή από τη παρέμβαση, ώστε να είμαστε δεκτικοί στη πρώτη και απορριπτικοί στη δεύτερη. Δεν υπάρχει καλύτερος ή χειρότερος γονιός και εν προκειμένω δεν υπάρχει και τέλεια μαμά. Προσωπικά προτιμώ αντί για τέλεια να είμαι χαρούμενη!
