Από τον Ελευθέριο Μ. Κρέμερ – Νομικός
Σύμφωνα με το άρθρο 1506 του Αστικού Κώδικα, το τέκνο που γεννήθηκε χωρίς γάμο των γονέων του, παίρνει το επώνυμο της μητέρας του. Ο σύζυγος της μητέρας ή ο φυσικός πατέρας του παιδιού, που δεν έχει παντρευτεί με τη μητέρα, μπορεί να δώσει στο τέκνο το επώνυμο του με συμβολαιογραφικό έγγραφο ή με δικαστική απόφαση. Τότε, το επώνυμο του πατέρα παίρνει τη θέση του έως τότε επωνύμου του παιδιού ή προστίθεται στο επώνυμο της μητέρας αν συμφωνήσει σ’ αυτό και η μητέρα.
Αν γίνει η αναγνώριση του παιδιού, είτε με τη θέληση του πατέρα, είτε με δικαστική απόφαση, το ανήλικο ή ενήλικο τέκνο, οι γονείς του ή ένας από αυτούς ή ο επίτροπός του δικαιούνται, μέσα σε προθεσμία ενός έτους από την ολοκλήρωση της αναγνώρισης, να προσθέσουν, με δήλωση στο ληξίαρχο, το πατρικό επώνυμο στο επώνυμο του τέκνου. Αν τη δήλωση την κάνουν και οι δύο γονείς μαζί, μπορούν να προσδιορίσουν το νέο επώνυμο του τέκνου.
Σύμφωνα με το άρθρο 1507 του Αστικού Κώδικα, οι γονείς και τα τέκνα οφείλουν αμοιβαία μεταξύ τους βοήθεια, στοργή και σεβασμό.
Περαιτέρω, σύμφωνα με το άρθρο 1510 του Αστικού Κώδικα, η μέριμνα για το ανήλικο τέκνο είναι καθήκον και δικαίωμα των γονέων του (γονική μέριμνα), οι οποίοι την ασκούν από κοινού. Η γονική μέριμνα περιλαμβάνει την επιμέλεια του προσώπου, την διοίκηση της περιουσίας και την εκπροσώπηση του τέκνου σε κάθε υπόθεση ή δικαιοπραξία ή δίκη, που αφορούν το πρόσωπο ή την περιουσία του.
Τέλος, σύμφωνα με το άρθρο 1518 του Αστικού Κώδικα, η επιμέλεια του προσώπου του τέκνου περιλαμβάνει ιδίως την ανατροφή, την επίβλεψη, τη μόρφωση και την εκπαίδευσή του, καθώς και το προσδιορισμό του τόπου της διαμονής του.
Από την ανάγνωση, συνδυαστικά, των προηγουμένων άρθρων, προκύπτει και αποδεικνύεται, ότι από την στιγμή που ο πατέρας θα αναγνωρίσει το τέκνο, είτε με συμβολαιογραφική πράξη (οικειοθελώς), είτε με δικαστική απόφαση, μετά από αίτηση της μητέρας στο αρμόδιο δικαστήριο για την αναγνώριση της πατρότητας, η οποία συντελείται με τον αιματολογικό έλεγχο (έλεγχος DNA), έχει όλα τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που έχει ο κάθε πατέρας προς το παιδί του, σαν αυτό να είχε γεννηθεί κατά τη διάρκεια του γάμου. Δηλαδή, το εξώγαμο τέκνο εξομοιώνεται σε όλα, με το τέκνο που γεννήθηκε κατά τη διάρκεια του γάμου. Πιο αναλυτικά, ο πατέρας που έχει τη γονική μέριμνα και την επιμέλεια του παιδιού φροντίζει για την ανατροφή του, την εκπαίδευσή του, το τόπο κατοικίας του και την γενικότερη ψυχοσωματική και κοινωνική ανάπτυξή του. Άρα, οφείλει να καταβάλει τα χρηματικά ποσά που απαιτούνται για όλα όσα προαναφέρθηκαν, στο μέτρο των δυνάμεων του και των δυνατοτήτων του. Βεβαίως, ο πατέρας δεν μπορεί να υποχρεωθεί να επικοινωνεί με το παιδί του, αν ο ίδιος δεν το επιθυμεί.
———
O Ελευθέριος Μ. Κρέμερ είναι δικηγόρος στον Άρειο Πάγο και ασκεί το επάγγελμά του επί σαράντα χρόνια, με πολυετή εμπειρία σε θέματα Αστικού δικαίου (οικογενειακό, κληρονομικό, θέματα ακινήτων, μισθώσεις κλπ.), και Εμπορικού δικαίου.
