Από την Ίριδα Κρέμερ – Συμβουλευτική Ψυχολόγος
Δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι, άλλοι νεότεροι, άλλοι μεγαλύτεροι, που πάσχουν από μία ή και παραπάνω ψυχικές διαταραχές. Το περιβάλλον; Η προδιάθεση; Το οικογενειακό ιστορικό; Όλα μαζί συμβάλλουν στο να διαμορφωθεί στην ζωή ενός ανθρώπου μια δύσκολη κι επιβαρυντική ψυχική κατάσταση, για τον ίδιο και το περιβάλλον του.
Εξίσου, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις ανθρώπων που χρειάζονται την στήριξη και τόνωση της φαρμακευτικής αγωγής, ώστε να μπει το μυαλό τους αλλά και η λειτουργία του σώματος τους σε ένα ρυθμό που θα τους βοηθήσει να επικοινωνήσουν και να σχετιστούν καλύτερα και αποτελεσματικότερα με τους συγγενής, τους φίλους, τους θεραπευτές.
Ένας σωστά εκπαιδευμένος και καταρτισμένος επαγγελματίας ψυχικής υγείας γνωρίζει πολύ καλά και θα μεταφέρει αυτό το μήνυμα ως ειδικός στον θεραπευόμενο του, ότι η φαρμακευτική αγωγή χρειάζεται όταν κρίνεται, βάσει των παγκόσμιων διαγνωστικών εργαλείων ψυχικής υγείας, απαραίτητη και θα τον παραπέμψει/συμβουλεύσει καταλλήλως.
Δυστυχώς, από την άλλη, υπάρχουν πολλοί επαγγελματίες ψυχικής υγείας που θεωρούν ότι οι άνθρωποι που χρήζουν φαρμακευτικής αγωγής δεν μπορούν να βοηθηθούν ή τονωθούν με κανένα άλλο τρόπο, ενώ πολύ συχνά απαξιώνουν την βοήθεια της ψυχοθεραπείας σε τέτοιου είδους περιπτώσεις. Δεν είναι ούτε όλα τα περιστατικά ίδια, αλλά ούτε και όλοι οι άνθρωποι.
Ένας άνθρωπος που πάσχει από μια ψυχική διαταραχή και μπορεί να επικοινωνήσει και να εκφραστεί, έχει ανάγκη, ίσως περισσότερο από κάθε άλλον θεραπευόμενο, να έρθει σε επαφή με τους ανθρώπους που τον κατανοούν και να μοιραστεί αυτά που τον βασανίζουν. Εξίσου επιθυμεί να εξετάσει πως θα μπορούσε να μετατρέψει την καθημερινότητα του σε πιο λειτουργική, έχοντας παράλληλα την υποστήριξη της φαρμακευτικής αγωγής.
Η σωστή φαρμακευτική αγωγή μπορεί να φέρει στον θεραπευόμενο σωματική ισορροπία και γενικότερη ηρεμία και συγκέντρωση, κάτι που, σαφέστατα, λειτουργεί πολύ βοηθητικά σε πολλές περιπτώσεις ώστε να χτιστεί μια καλή βάση που θα του δώσει την κατάλληλη ώθηση να δουλέψει στην ψυχοθεραπεία.
Όμως μόνο η φαρμακευτική αγωγή πολλές φορές δεν είναι αρκετή. Η απομόνωση, το στίγμα και η μοναξιά που νιώθουν οι άνθρωποι αυτοί είναι μεγάλη και χρειάζονται κάποιον να τους κατανοήσει, να τους νιώσει αλλά και να τους βοηθήσει πρακτικά να αλλάξουν την συμπεριφορά τους και την καθημερινότητα τους ώστε να έχουν μια πιο βατή και ομαλή ζωή. Να μπορέσουν να σπουδάσουν, να εργαστούν, να κάνουν σχέσεις και φιλίες.
Πως είναι δυνατόν οι επαγγελματίες ψυχικής υγείας να καταδικάζουν την ανάγκη αυτών των ανθρώπων να μπουν σε ψυχοθεραπεία όταν οι ίδιοι το αποζητούν, χαρακτηρίζοντας μια τέτοια επιλογή ‘Χαμένος κόπος!‘; Πως είναι δυνατόν να κλείνουμε τον δρόμο σε όποιο άνθρωπο νιώθει την ανάγκη να μοιραστεί και να στηριχθεί ψυχολογικά;
