Από την Ίριδα Κρέμερ – Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Όλοι οι γονείς γνωρίζουν πόσο δύσκολο είναι να παρθεί η απόφαση το παιδί να μην ξανά κοιμηθεί στο κρεβάτι των γονιών. Όλοι έχουν δυσκολευτεί να καταφέρουν να “πείσουν” το παιδί τους ότι πρέπει να κοιμάται πλέον στο δικό του κρεβάτι, στο δικό του δωμάτιο.
Το παιδί πρέπει από τους πρώτους μήνες ζωής να βρίσκεται στο δικό του χώρο την ώρα του ύπνου. Αν γίνει μια καλή αρχή όταν είναι ακόμα μωρό, τότε δεν έχετε να φοβάστε τίποτα για το μέλλον. Όταν όμως οι γονείς και κυρίως η μητέρα μέσω του θηλασμού, ή για άλλους λόγους, κρατάνε το μωρό στη γονεϊκή κλίνη, τότε είναι αναμενόμενο ότι το παιδί δε θα μπορεί εύκολα να αποκολληθεί από το κρεβάτι σας. Αυτό σημαίνει ότι ο ύπνος σας αλλά και η σχέση σας σαν ζευγάρι πάει περίπατο.
Ας δούμε λοιπόν τι πρέπει να κάνετε για να μπορέσετε να αλλάξετε αυτό το δεδομένο.
• Αποφασίστε ποια είναι η ώρα του ύπνου και κρατήστε την σταθερή. Σημαντικό βήμα προς την αλλαγή ώστε και το παιδί σας αλλά και οι γύρω σας (συγγενείς, ο άλλος γονιός ή σύντροφος, μεγαλύτερο αδελφάκι) να γνωρίζουν ότι αυτή την ώρα ξεκινάει η προετοιμασία ύπνου και δε πρέπει να σας ενοχλούν για να μην ταράξουν την διαδικασία ή να αποσπάσουν την προσοχή του παιδιού.
• Πριν την ώρα του ύπνου καθιερώστε μια συγκεκριμένη δραστηριότητα, σαν τελετουργία, που θα οδηγεί στον ύπνο μέσα από την ηρεμία στο δωμάτιο του παιδιού. Διαλέξτε ένα νανούρισμα, ένα τραγούδι που αγαπά το παιδί σας, την ανάγνωση ενός παραμυθιού ή ένα παιχνίδι χωρίς ένταση. Καλό θα ήταν να υπάρχει ένα αντικείμενο ή ένα κουκλάκι που αγαπά το παιδί σας, το οποίο θα συνοδεύει πάντα με τη παρουσία του την προετοιμασία του ύπνου και θα λειτουργεί σαν σύμβολο της ώρας αυτής.
• Μετά το παιχνίδι με το παιδί σας, αν δεν το έχετε βάλει ήδη στο κρεβάτι, βάλτε το στο κρεβάτι λέγοντας του ότι τώρα έφτασε η ώρα του ύπνου. Το παιδί θα αντιδράσει. Είναι δεδομένο. Και αν είναι η πρώτη φορά σίγουρα η αντίρρηση του θα είναι μεγάλη. Εσείς πρέπει να επιμείνετε ακόμα κι αν αρχίσει να κλαίει. Τα παιδιά ενστικτωδώς διαλέγουν το κλάμα ως το πιο δυνατό τους όπλο για να σας κρατήσουν κοντά τους καθώς αυτό είναι που γνωρίζουν ότι λειτουργεί από τη μέρα που γεννηθήκαν.
• Αφού έχετε ενημερώσει το παιδί ότι η μαμά/ο μπαμπάς θα το αφήσει να κοιμηθεί και θα το καληνυχτίστε, θα βγείτε από το δωμάτιο όποια κι αν είναι η αντίδραση του. Θα το αφήσετε μόνο του για τουλάχιστον 1 λεπτό. Αν συνεχίζει να κλαίει ή να σας φωνάζει τότε επιστρέψτε στο δωμάτιο αλλά μην πάρετε το παιδί σας αγκαλιά. Μείνετε κοντά του, δίπλα στη κούνια του ή στο κρεβάτι του, πιάστε του το χέρι, μιλήστε του προσπαθήστε να το ηρεμήσετε και έπειτα να το ξαπλώσετε πάλι στο κρεβάτι του.
• Μείνετε μαζί του μέχρι να ηρεμήσει και ξανά βγείτε από το δωμάτιο λέγοντας του ότι η μαμά/ο μπαμπάς πάει κι αυτή/αυτός σιγά, σιγά να κοιμηθεί. Τα κλάματα ενδεχομένως να συνεχίσουν αλλά εσείς μη πτοηθείτε. Αυτό μπορεί να κρατήσει αρκετή ώρα κι εσείς πρέπει να ακολουθήσετε το ίδιο μοτίβο κάθε φορά, μειώνοντας το χρόνο αναμονή σας στο δωμάτιο, ώστε το παιδί να καταλάβει ότι πλέον ο ύπνος του είναι στο δικό του δωμάτιο, μόνο του. Εκτός από τον αποχωρισμό από εσάς, το παιδί επίσης πρέπει να συνηθίσει και το δωμάτιο του σαν το μέρος που κοιμάται, κάτι που δεν του είναι οικείο κατά τη διάρκεια του ύπνου.
Η διαδικασία αυτή είναι πολύ πιο δύσκολη για το γονιό παρά για το παιδί. Πρέπει να ξεπεράσει τις ενοχές του για το ότι πλέον το παιδί του θα κοιμάται μόνο του, κάτι πολύ φυσιολογικό, αλλά και να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι για κάποια βράδια, μέχρι να στρώσει ο ύπνος του παιδιού, θα πρέπει να κάνει υπομονή απέναντι στην ένταση του παιδιού.
