Από την Αγγελική Ντούρου – Εκπαιδευτικός
Η σχέση γονέα-παιδιού είναι σημαντικό να καλλιεργεί ένα πρόσφορο έδαφος για τη σχέση καθηγητή-παιδιού, η οποία κατ’ επέκταση θα βασίζεται στη σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στον γονέα και τον καθηγητή. Οι κώδικες επικοινωνίας γονέα-καθηγητή καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό την πρόοδο του παιδιού όχι μόνο ως μαθητή αλλά και ως άτομο.
Τι αντίκτυπο έχει στο παιδί η έλλειψη σεβασμού προς τον καθηγητή;
Όπως είναι κατανοητό, οι βασικοί συντελεστές που καθορίζουν την εξέλιξη του μαθητή-παιδιού είναι οι γονείς και ο καθηγητής. Σε περίπτωση που υπάρχει έλλειψη σεβασμού από την πλευρά του γονέα απέναντι στον καθηγητή και το εκπαιδευτικό έργο του, αυτό έχει άμεσο αντίκτυπο στο παιδί. Το παιδί αρχικά διχάζεται και στη συνέχεια μπαίνει στη διαδικασία να «ακυρώσει» τον καθηγητή και το έργο του ως εκπαιδευτικού. Η «ακύρωση» αυτή μπορεί να λάβει χώρα είτε στο χώρο του σπιτιού, είτε στο χώρο του σχολείου, σε κατ’ ιδίαν συζήτηση, όπου λανθασμένα είναι παρόν και το παιδί.
Έμμεσος τρόπος
Στην πρώτη περίπτωση, ο γονέας «ακυρώνει» τον καθηγητή έμμεσα, επιβάλλοντας στο παιδί το δικό του τρόπο εκμάθησης μη σεβόμενος τη μεθοδολογία του εκπαιδευτικού. Εδώ το παιδί επιλέγει συνήθως τον τρόπο του γονέα, αφού είναι το πλέον κοντινό του πρόσωπο. Έτσι ο γονέας, χωρίς να το συνειδητοποιεί, δημιουργεί στο παιδί του ένα αίσθημα αβεβαιότητας και έλλειψης αυτοπεποίθησης. Αυτό έχει σαν συνέπεια τη μη αρμονική πορεία του μαθητή στο σχολικό μάθημα.
Άμεσος τρόπος
Στη δεύτερη περίπτωση, ο γονέας «ακυρώνει» τον καθηγητή άμεσα, προσβάλλοντάς τον πιθανά μπροστά στα μάτια του παιδιού. Εδώ ο καθηγητής μηδενίζεται μπροστά στο παιδί. Το παιδί νιώθει πως ο καθηγητής του δεν έχει κάτι σημαντικό να του προσφέρει άρα χάνει το ενδιαφέρον του προς αυτόν και το μάθημά του. Ο μαθητής κατ’ επέκταση κλείνει τα αυτιά του είτε σε ενδεχόμενες νουθετήσεις του καθηγητή, είτε στην παράδοση του μαθήματος. Το αποτέλεσμα είναι να φθίνει η πρόοδος του μαθητή, ενώ παράλληλα ο γονέας θεωρεί βέβαιο πως η πτωτική επίδοση του παιδιού του οφείλεται στον εκπαιδευτικό, ο οποίος «δεν κάνει σωστά τη δουλειά του».
Όρια συμπεριφοράς
Είναι απαραίτητο η κάθε πλευρά να θέτει όρια συμπεριφοράς απέναντι στην άλλη ώστε να υπάρχει ομαλή συνεργασία. Από τη μία πλευρά, οι γονείς πρέπει να εκπαιδεύουν τα παιδιά τους από μικρή ηλικία να είναι συνεπείς ως κοινωνικά όντα μέσα στην τάξη παρακολουθώντας το μάθημα και τον καθηγητή με σεβασμό και προσήλωση. Από την άλλη πλευρά, ο καθηγητής πρέπει αντίστοιχα να δείχνει την απαιτούμενη προσοχή στο μαθητή προσεγγίζοντας την ατομικότητά του με διακριτικότητα. Η ίδια διακριτικότητα και προσοχή αφορά και στην επικοινωνία του καθηγητή με τους γονείς. Εφόσον τηρούνται οι παραπάνω προϋποθέσεις, ενισχύεται διαρκώς η εμπιστοσύνη ανάμεσα στους εμπλεκόμενους, με αποτέλεσμα την ομαλή εξέλιξη και πρόοδο του μαθητή-παιδιού στη διάρκεια της σχολικής χρονιάς.
Είναι σημαντικό να διατηρούνται οι ισορροπίες ανάμεσα σε γονείς-παιδί-καθηγητή. Η διαρκής επικοινωνία και η συνεργασία είναι απαραίτητα στοιχεία για να υπάρχει υγιής σχέση η οποία θα καθορίσει την εξέλιξη του παιδιού ως μαθητή και ως προσωπικότητα.
