Από την Ίριδα Κρέμερ – Συμβουλευτική Ψυχολόγος
Κάθε ασθένεια έχει τα δικά της στάδια και ο ασθενής οφείλει να γνωρίζει τι θα επακολουθήσει ώστε να μπορεί να προετοιμαστεί ψυχικά. Θα πρέπει να γνωρίζει το διάστημα που θα πρέπει να παραμείνει στο νοσοκομείο αλλά και κατ’ οίκων. Κατά πόσον θα μπορεί να εργάζεται ή θα αλλάξει τελείως η καθημερινότητα του. Αν θα παίρνει αγωγή και τι παρενέργειες θα έχει αυτή στην σωματική και ψυχική του υγεία.
Μία ασθένεια είναι μια μετάβαση, μια μεγάλη αλλαγή και οι άνθρωποι δεν αγαπούν τις αλλαγές. Η αλλαγή μας πηγαίνει σε μία νέα κατάσταση. Σε μία κατάσταση όπου υπάρχει το νέο άρα και το άγνωστο και αυτός είναι ο μεγαλύτερος φόβος του ανθρώπου, το να μην γνωρίζει τι θα συμβεί και τι θα αντιμετωπίσει. Γι’ αυτό λοιπόν είναι πολύ σημαντικό ο ασθενής να γνωρίζει και να ενημερώνεται από τον γιατρό του για το τι συμβαίνει και τι θα επακολουθήσει καθώς είναι μια τεράστια αλλαγή στην οποία υπάρχουν ούτως ή άλλως παράγοντες και καταστάσεις που ούτε ο γιατρός μπορεί να τις προβλέψει. Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό να γνωρίζει ο ασθενής τι του συμβαίνει και με τι έχει να αναμετρηθεί ώστε να προετοιμαστεί στο μέγιστο δυνατό. Αν δεν γνωρίζει θα είναι ακόμα πιο δύσκολα.
Η κατάθλιψη καθώς και το αυξημένο άγχος είναι από τα συχνότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας ασθενής και χρειάζεται να υποστηριχθεί ψυχικά από την οικογένεια του και τους οικείους του. Οι πιο κοντινοί άνθρωποι του ασθενούς χρειάζονται όχι μόνο να είναι και οι ίδιοι καλά ενημερωμένοι από τον γιατρό αλλά επίσης είναι σημαντικό να υποστηριχθούν ψυχολογικά από έναν ειδικό καθώς θα είναι αυτοί που θα πρέπει πρώτα να σηκώσουν το ψυχικό βάρος του ασθενή συγγενή τους.
Στα παιδιά τα πράγματα αλλάζουν αναλόγως την ηλικία. Δεν λέμε ψέματα ποτέ όμως μιλάμε με απλά κατανοητά λόγια. Εδώ παίζει σημαντικό ρόλο η διαχείριση και αντιμετώπιση των γονέων και των λοιπών συγγενών. Δε πρέπει οι γονείς να πανικοβάλλουν το παιδί και πρέπει να υποστηριχθούν οπωσδήποτε ψυχικά ώστε να παραμένουν όσο περισσότερο ψύχραιμοι και ήρεμοι δίπλα στο παιδί.
Ένα παιδί πάνω από 10 ετών θα είναι πολύ δύσκολο να του αποκρύψεις την αλήθεια. Θα καταλάβει ότι κάτι συμβαίνει πίσω από την πλάτη του και θα θυμώσει. Είναι πολύ πιθανόν να έχει ακούσει από το περιβάλλον του για τον καρκίνο ή κάτι αντίστοιχο και να έχει μια εικόνα της βαρύτητας αυτού. Οπότε μιλάμε στο παιδί ειλικρινά πάντα όμως φιλτράροντας αυτά που λέμε.
Στην περίπτωση θανατηφόρας ασθένειας που ο ασθενής μετράει λίγους μήνες, στους ενήλικες είναι σημαντικό να το γνωρίζουν για να έχουν το χρόνο να χαιρετήσουν τους δικούς τους ανθρώπους και να διευθετήσουν τυχόν σημαντικές εκκρεμότητες. Εδώ βέβαια το βάρος πέφτει και στους συγγενείς, που οφείλουμε να σεβαστούμε, καθώς για εκείνους το βάρος είναι διπλό: και πενθούν και θα πρέπει να ανακοινώσουν στον συγγενή τους την κατάληξη της ασθένειας του.
Τα παιδιά αναμφισβήτητα δεν μπορούν να αντέξουν το βάρος μιας τέτοιας ανακοίνωσης και είναι καλύτερο για την καλύτερη ψυχολογία του παιδιού ο γονιός να δείχνει αισιόδοξος μέχρι το τέλος.
