Από την Ίριδα Κρέμερ – Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Ένας χωρισμός, ένα διαζύγιο, είναι μία δύσκολη περίοδος για ένα ζευγάρι. Και οι δύο θα πρέπει να αντιμετωπίσουν αλλαγές και ανατροπές που θα έρθουν στη ζωή τους, καθώς και να επανασχεδιάσουν την καθημερινότητα τους. Ακόμα κι αν είστε αυτός που επέλεξε το χωρισμό και νιώθετε λυτρωμένος η ζωή σας θα είναι διαφορετική και θα πρέπει να βρείτε νέους ρυθμούς ως μονάδα.
Ένα διαζύγιο έχει και κοινωνικές προεκτάσεις. Το οικογενειακό αλλά και φιλικό περιβάλλον θα έχει ποικίλες αντιδράσεις, από στεναχώρια μέχρι θυμό και απόρριψη αν είστε αυτός που πήρε την απόφαση. Οι φίλοι μπορεί να χρειαστεί να διαλέξουν “στρατόπεδο” και αυτός ίσως και να τους απομακρύνει καθώς θα τους φέρει σε δύσκολη θέση. Ενδεχομένως να χάσετε φίλους αν δεν συμφωνούν με την απόφαση σας ή ήταν φίλοι του συντρόφου σας και όχι δικοί σας. Οι γονείς θα πουν ίσως λόγια που να πληγώσουν. Μπορεί να εκφράσουν συναισθήματα λύπης, που σίγουρα δε τα έχετε ανάγκη, ενώ αντιθέτως θέλετε να σας ακούσουν και να σας δώσουν δύναμη να προχωρήσετε παρακάτω στη ζωή σας και όχι να “θρηνείτε” για καιρό.
Τα πράγματα αλλάζουν ριζικά όταν υπάρχουν παιδιά. Εκεί δεν έχετε μόνο τον εαυτό σας να σκεφτείτε αλλά και άλλες ζωές που στηρίζονται στις δικιές σας. Δυστυχώς, η αλήθεια είναι ότι μπορεί τα παιδιά κάποτε να καταφέρουν να ξεπεράσουν το διαζύγιο των γονιών τους και να βρίσκονται σε ένα καλό συναισθηματικό επίπεδο, αλλά δε θα ξεχάσουν ποτέ το πόσα δεδομένα ανατράπηκαν, άλλαξαν και το πως ένιωθαν τα ίδια μέσα τους όταν είδαν την μαμά και τον μπαμπά χώρια, όταν αλλάξανε σπίτι, όταν αλλάξανε σχολείο και για πολύ καιρό τίποτα δεν είχε χαρά και χαμόγελο όπως παλιά. Ένα ζευγάρι που έχει παιδιά είναι σημαντικό να παλεύει για τη σχέση του και να βρίσκει τρόπους να υπάρχει, έστω κι αν πράγματα έχουν “σπάσει” ανάμεσα τους, για να βοηθήσουν τα μικρά αυτά πλάσματα να μεγαλώσουν με περισσότερη ισορροπία και σταθερότητα στη καθημερινότητα του.
Είναι σημαντικό όμως να αναφερθούμε σε οικογένειες όπου υπάρχει βία, ψυχική ή σωματική, από τον έναν γονιό προς τον άλλο ή/και προς τα παιδιά. Εκεί ο γονιός που αντιμετωπίζει τη βία, σε οποιαδήποτε μορφή, οφείλει να σκεφτεί διπλά και για τον ίδιο αλλά και για τα παιδιά του. Ακόμα κι αν ο ίδιος αντέχει τη βία και θέλει να παραμείνει στη σχέση πρέπει να σκεφτεί τι πρότυπο είναι για τα παιδιά του και πως αυτή η επιλογή μπορεί να γυρίσει εις βάρος του μέσω των παιδιών σε μεγαλύτερες ηλικίες τους. Επίσης είναι χρέος του απέναντι στα παιδιά να τα προστατεύσει από την επίθεση οποιουδήποτε που τολμά να πονέσει τα παιδιά του, ανεξαρτήτως του τρόπου.
Όποια κ αν είναι η επιλογή σας προσπαθήστε να διαχειριστείτε την κατάσταση όσο πιο ήρεμα μπορείτε γιατί η καθημερινότητα που ακολουθεί θα έχει αρκετά θέματα προς επίλυση και σίγουρα η επιπρόσθετη ένταση δεν βοηθάει.
Αν νιώθετε ότι υπάρχει αγάπη αλλά έχετε χαθεί στα στενά της επικοινωνίας μία επίσκεψη σε έναν ειδικό ψυχικής υγείας θα σας βοηθήσει να ξεδιαλύνετε τι πραγματικά νιώθετε και κατά πόσον μπορείτε ακόμα να είστε μαζί αγαπημένοι.
