Από την Ίριδα Κρέμερ – Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Γενικές συμβουλές που κάθε γονιός πρέπει να έχει στο μυαλό του και να τον συντροφεύουν στο μεγάλωμα του παιδιού του μέχρι την ενηλικίωση.
• Αφήστε ελεύθερη την δημιουργικότητα του! Τα παιδιά έχουν αστείρευτη φαντασία. Το φίλτρο τους είναι ακόμα “καθαρό” και αυτό τους επιτρέπει να μπορούν να φανταστούν και να δημιουργήσουν ό,τι βάλουν στο νου τους. Η παιδική δημιουργικότητα που συμπεριλαμβάνει την αθωότητα και τη ξεγνοιασιά θα χαθεί ανεπιστρεπτί με το πέρασμα του χρόνου. Αφήστε ελεύθερα τα παιδιά σας να δημιουργήσουν μέσα από τη ζωγραφική, το χορό, τη μουσική, ή με όποιο μέσω καταπιαστούν, χωρίς να τους βάλετε φραγμούς και εμπόδια στην φαντασία τους.
• Να επιβραβεύετε τα παιδιά σας! Όταν ένα παιδί πετύχει τον στόχο του ή καταφέρει να φτάσει κοντά σε αυτό που επιθυμούσε, με προσπάθεια και πείσμα, τότε πρέπει να έρθει η επιβράβευση. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι αν δεν τα καταφέρει, παρόλη τη προσπάθεια, πρέπει να αδιαφορήσετε και να δείξετε απογοητευμένοι. Το αντίθετο! Θα πρέπει να διδάξετε στο παιδί σας ότι το να μη καταφέρνουμε αυτό που επιθυμούμε όταν προσπαθούμε δε σημαίνει ότι δε θα πετύχουμε ποτέ τον στόχο μας, αλλά ότι την επόμενη φορά που θα προσπαθήσουμε ακόμα περισσότερο θα φτάσουμε στην κορυφή!
• Η απαξίωση δεν είναι ο δρόμος! Πολλοί γονείς είτε λόγω έλλειψης υπομονής, είτε λόγω κούρασης και εντάσεων στο οικογενειακό ή επαγγελματικό περιβάλλον, ξεσπούν λανθασμένα στα παιδιά τους. Όταν ζητάτε από το παιδί σας να κάνει κάτι (π.χ. μια δουλειά μέσα στο σπίτι) θα πρέπει να είτε προετοιμασμένοι ότι μπορεί και να μην τα καταφέρει. Τουλάχιστον όχι όπως θα τα καταφέρνατε εσείς, ένας ενήλικας με γνώση και πείρα. Γι’ αυτό λοιπόν δε πρέπει να αποπαίρνετε το παιδί με εκφράσεις όπως ‘Πως το έκανες έτσι;’ ή ‘Δε ξέρεις τίποτα, είσαι άχρηστος, ανίκανος!’, είναι απαγορευτικές! Αυτή η συμπεριφορά πλήττει την αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση του παιδιού δια βίου. Πρέπει οι γονείς να είναι πιο προσεκτικοί στις εκφράσεις τους και να διδάσκουν στα παιδιά τους τον σωστό τρόπο που γίνεται κάτι και όχι να τα μαλώνουν και να τα απαξιώνουν.
• Φοβίες γονέων παιδεύουσι τέκνα. Πολλοί ενήλικες έχουν φοβίες όπως υψοφοβία, φοβίες προς τα ζώα, φοβία προς τη θάλασσα και τα βαθιά νερά, κλειστοφοβία, μικροβιοφοβία και άλλες φοβίες που συναντάμε καθημερινά στο ευρύτερο περιβάλλον μας. Ανεξαρτήτως της βαρύτητας της φοβίας σας είναι πολύ σημαντικό να θυμάστε ότι η δική σας φοβία δεν είναι και του παιδιού σας και καλό θα ήταν να μην γίνει. Μην αποτρέπεται το παιδί σας να κάνει πράγματα, όπως π.χ. να χαϊδέψει ένα σκύλο, επειδή εσείς φοβάστε τους σκύλους. Προσπαθήστε να κρατήσετε τις φοβίες σας μακριά από τα παιδιά σας γιατί είναι πολύ πιθανόν να τους τις μεταφέρετε και να ταλαιπωρηθούν ως ενήλικες όπως ταλαιπωρήστε εσείς.
• Δώστε στη κάθε κατάσταση την σοβαρότητα που της αρμόζει. Κάθε ώρα της ημέρας πρέπει να έχει διαφορετικό συμβολισμό για το παιδί. Η ώρα του παιχνιδιού πρέπει να είναι ανέμελη και να συμπεριλαμβάνει όρια για τη προστασία του παιδιού και όχι την καταπίεσή του.
Η ώρα του φαγητού είναι σημαντικό να συμβολίζει την συνάντηση της οικογένειας, τουλάχιστον σε ένα γεύμα της ημέρας, όπου τα παιδιά θα μοιραστούν μαζί σας τα νέα τους και τους προβληματισμούς τους και θα νιώσουν ότι είστε μια οικογένεια συγκροτημένη και ενωμένη. Μη μιλάτε στο τηλέφωνο ή συγχρόνως κάνετε άλλες δουλειές καθώς αυτό θα τους μεταφέρει το μήνυμα ότι δεν έχετε τη πρόθεση να περάσετε χρόνο μαζί τους, κάτι που τα απομακρύνει.
Η ώρα του διαβάσματος πρέπει να συνοδεύεται από ηρεμία και ησυχία, δίνοντας έτσι το κατάλληλο περιβάλλον για να συγκεντρωθούν τα παιδιά σας και να μελετήσουν στο δωμάτιο τους και όχι στο σαλόνι ή τη κουζίνα την ώρα που εσείς βλέπετε τηλεόραση ή έχετε επισκέψεις.
