Από την Ίριδα Κρέμερ – Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Όταν ήμασταν μικροί γράφαμε ραβασάκια, αφιερώσεις, κρατούσαμε λευκώματα, ή είχαμε ένα σχολικό τετράδιο που ανταλλάζαμε γραπτά μηνύματα με τους συμμαθητές μας κατά τη διάρκεια του μαθήματος.
Μεγαλώνοντας μειώνουμε την γραφή ως έκφραση συναισθημάτων. Ίσως στα μετεφηβικά μας χρόνια να κρατάγαμε ημερολόγιο ή κάτι σαν ημερολόγιο. Με την ηλικία, την έλλειψη χρόνου στην καθημερινότητα μας και την αίσθηση ότι μεγαλώσαμε άρα τα ξέρουμε όλα ή ότι μάθαμε τόσο τέλεια τον εαυτό μας που τίποτα δε θα μας βοηθήσει να τον μάθουμε καλύτερα, βάζουμε στην άκρη το «συγγραφικό μας ταλέντο», έως το απαξιώνουμε ως μέσω εκτόνωσης και έκφρασης.
4+1 λόγοι που η γραφή μας κάνει καλό!
• Η σκέψη μας βαθαίνει. Όταν γράφουμε αυτά που σκεφτόμαστε σημαίνει ότι δίνουμε το χρόνο και την απαιτούμενη βαρύτητα στον εαυτό μας να εμβαθύνει στα συναισθήματα του και να αντιληφθεί καλύτερα την συναισθηματική κατάσταση στην οποία βρίσκεται, ανεξαρτήτως αν αυτή σχετίζεται με επαγγελματικό ή προσωπικό ζήτημα. Μια ενδόμυχη προφορική σκέψη είναι συνήθως γρήγορη και φευγαλέα, σε μία στιγμή της ημέρας που δεν έχουμε την δυνατότητα να χαλαρώσουμε και να αναλύσουμε τον εαυτό μας.
• Το γραπτό είναι «ζωντανό»! Ότι γράφουμε δεν χάνετε. Είτε είναι στο χαρτί, είτε στον υπολογιστή, αυτό που γράφουμε μας δίνει τη δυνατότητα να επιστρέψουμε και να επανεξετάσουμε τις σκέψεις μας, τα συναισθήματά μας, να δούμε τι μας ώθησε σε κάποια απόφαση που πήραμε. Επίσης, μας βοηθά να γυρίσουμε πίσω στο χρόνο και να συγκρίνουμε το τότε με το τώρα. Το παρόν με το παρελθόν. Πως νιώθαμε πριν ένα χρόνο, τι άλλαξε; Βλέπουμε τις αλλαγές και μαθαίνουμε από αυτές: Που μας ωφέλησαν; Τι θα βελτιώναμε; Τι θα κάνουμε διαφορετικά τώρα σε μια αντίστοιχη περίπτωση;
• Ένας γρήγορος τρόπος να αποφορτιστούμε. ‘Όταν γράφουμε τις σκέψεις μας γράφουμε μια μικρή ιστορία. Την δική μας ιστορία. Είναι σαν να τη μοιραζόμαστε με ένα φίλο. Με αυτό τον τρόπο παραθέτουμε τα γεγονότα, τα χρωματίζουμε με συναισθήματα και είναι σαν να «ακούμε» τον εαυτό μας μέσα από τις λέξεις που χρησιμοποιούμε. Γιατί τις λέξεις τις ψάχνουμε, δεν τις γράφουμε τυχαία. Και κάτι ακόμα. Λέμε την αλήθεια. Την πάσα αλήθεια. Γιατί από τον εαυτό μας προς τον εαυτό μας δε κρυβόμαστε. Νιώθουμε απενοχοποιημένοι να βγάλουμε από μέσα μας αυτό που μας βαραίνει, απασχολεί σε όλη του τη διάσταση χωρίς να ντρεπόμαστε τον «συνομιλητή» μας. Είναι ένα είδος ψυχοθεραπείας!
• Όταν αποφασίσουμε να μοιραστούμε το παρελθόν. Πόσες φορές δεν σας έχει τύχει να μαλώνετε ή να συζητάτε με κάποιον δικό σας άνθρωπο, ή τον σύντροφο σας και να μην βρίσκετε τις λέξεις να εκφραστείτε για αυτά που νιώθετε; Πόσες φορές έχετε γράψει κάτι σαν γράμμα σε κάποιον χωρίς να έχετε σκοπό να του το στείλετε αλλά απευθυνόταν σε αυτόν και τώρα θα θέλατε να ξέρει τι ακριβώς σκεφτήκατε τότε, τι νιώσατε; Έχοντας καταγράψει μια δική σας στιγμή μπορείτε να ανατρέξετε σε αυτήν και να μοιραστείτε, αυτολεξεί, όλο το φάσμα των συναισθημάτων σας στο παρελθόν δίνοντας το γραπτό σας στον άνθρωπός σας να το διαβάσει. Με αυτό τον τρόπο θα καταλάβει σε βάθος αυτό που νιώσατε και προσπαθείτε να του μεταδώσετε.
• Η γραφή σαν υπενθύμιση. Γράφοντας τις επιθυμίες μας, αυτά που θέλουμε να πετύχουμε, μένει πιο εύκολα προσηλωμένοι στο στόχο μας και μπορούμε να ανατρέξουμε ανά πάσα στιγμή στους λόγους και τα επιχειρήματα που μας οδήγησαν στις επιλογές μας.
